Hoi Danielle, ik heb een verhaal voor je.

Ik heb een boek gelezen over een authistisch meisje dat bijna niets kon,

haar vader was verslaaft en ze hadden nog al eens ruzie,

haar moeder was door een ongeluk half verlamt.

Het meisje heette Carola,

maar ze kon haar eigen naam niet eens uitspreken.

Op een keer toen ze weer eens ruzie hadden was Carola gevlucht,

ze wilde weg uit dit huis. Ze was heel erg ver weg gevlucht

en ze had in het bos bij de wilde dieren geslapen.

Een dag later is ze nog verder gevlucht en kwam ze bij de zuidkust van Florida aan.

Carola woonde in het noorden van florida. 

Daar zag ze een dolfijn en ze werd vriendjes met haar.

Na een jaar kon ze alles, door die dolfijn,

en ze besloot om heel even thuis te gaan kijken.

Ze mistte haar moeder.

Toen ze thuis kwam waren haar ouders al 4 maanden gescheiden,

haar moeder was heel blij toen ze weer thuis was,

omdat Carola weer kon praten vertelde ze het verhaal over de dolfijn,

en ze zei dat ze terug wilde naar de dolfijn.

Na een maand ging ze terug en zag ze dat de dolfijn zwanger was.

6 maanden later kreeg ze een lief dolfijntje 

en Carola is daarna nooit meer naar haar vader geweest, 

maar om de 3 maanden ging ze even bij haar moeder op bezoek.

Toen ik het boek uit had stonden er tranen in m'n ogen nu wist ik het zeker

dolfijnen zijn gewoon lief en zijn de beste therapeuten voor gehandicapten.

Bedankt Teuna,
knuffels van Daniëlle.